Eerste week stage bij AMOCSA

wauw. er is nog maar een stage-week voorbij en ik heb nu al super veel gezien!
mijn week begon maandag op Neonatologie, en daar was ik alleen al super blij mee. In Nederland is het bijna niet mogelijk om daar ook maar even naar binnen te kijken en hier mocht ik gewoon al een dag mee lopen.
Er lagen drie baby's, waarvan één het waarschijnlijk niet ging redden.
Ik mocht nog niet veel doen, maar mee kijken en af en toe even met de baby's "spelen" als ze ging huilen vond ik al super leuk!
daar doen ze hier niet echt aan eigenlijk, patiënten troosten als ze huilen of bang zijn.
Best jammer!
maar goed, als zij het niet doen, doe ik het wel.
Dinsdag zat ik op Hospitalisatie, waar de mensen voor een paar dagen worden opgenomen.
Dit vond ik eerlijk gezegd iets minder leuk.
Ik werd zo ongeveer uit gelachen toen ik vroeg met wie ik die dag mee ging lopen.
Oké.. een soort begeleider die je de dag rond leidt en overal mee naartoe neemt doen ze hier dus niet!
Dan maar als een schoothondje achter iedereen aan lopen.
Zag toen wel een jongen, van ongeveer mijn leeftijd en dat was heel zielig!
hij had een ongeluk gehad, wat ik eruit begreep met elektriciteit.
één geamputeerde arm, de andere arm en beide benen helemaal onder de bloederige brandwonden.
Toen ging de dokter het ook nog schoonmaken met van dat prikkende spul! die jongen verging van de pijn en de dokter keek er een beetje lachend naar.
niet eens even vragen hoe het met hem gaat of zo.
moet er even aan wennen hoor, dat ze hier dat niet doen!
woensdag zat ik op Emergency en dat was opzich best leuk, bij de andere twee afdelingen deden we vaak niks en zaten echt veel stil.
Hier heb ik veel gekeken naar injecteren, en het zelf gedaan voor het eerst, hechtingen verzorgen en verwijderen, wonden verzorgen en infuus prikken.
Gisteren zat ik weer op Neonatologie, er was nog maar één baby over!
de ene was naar huis en de andere die het waarschijnlijk niet zou overleven was naar een ander ziekenhuis voor een operatie geloof ik.
Ik begon om 7 uur en heb toen vanaf 8 uur de hele dag stil gezeten, vreselijk!
tot er om 11 uur werd gebeld, was het Andree die vroeg of ik mee wou naar een keizersnee!
Natuurlijk wou ik dat, we mochten zelfs foto's maken.
Het was heel vet om te zien, maar het ging ook zo snel.
Ik denk dat het maar een kwartier duurde voor de baby eruit was.
Dat maakte de saaie dag toch nog een stuk leuker!
Vandaag zat ik weer op Emergency, was weer een beetje hetzelfde als dinsdag.
Ik was net aan het kijken bij het weghalen van hechtingen toen Anne en Andree ineens voor de deur stonden, of ik mee wou naar een operatie!
Dat was ook heel gaaf.
Er waren vier kinderen die geopereerd werden, het zou om 11 uur beginnen en wij zaten braaf om 10 voor 11 bij de operatie kamer boven.
Het duurde lang en we vroegen ons af waar iedereen bleef want het was al 10 over 11 ondertussen.
Tja, het is en blijft Nicaragua en ze nemen overal de tijd voor maar we hadden alle drie een beetje het gevoel dat we op niks aan het wachten waren.
Wij terug naar beneden bleek dat de operatie in een operatie kamer beneden was.
Snel omkleden en toen om en om naar binnen.
Ik als eerst, bleek dat de eerste operatie al afgelopen was.
Dus toen heb ik een uur gewacht op de operatie die ik mocht zien, maar het was het waard!
Geen foto's gemaakt vandaag, maar heel eerlijk gezegd was het ook niet zo enorm spectaculair.
Het was een jongetje van ongeveer drie jaar, hij had een kleine bobbel op zijn hoofd en die gingen ze weg halen.
Ze waren echt binnen een kwartier klaar, maar het was wel leuk om te zien.
Ze kregen het jongetje alleen niet meer wakker, dus die hebben ze lekker laten slapen.
Want ze hebben volgens mij geen verkoeverkamer zoals in Nederland, waar je heen gaat en rustig wakker word. Hier ga je gelijk terug naar de afdeling.
Toen was het ondertussen ook alweer bijna twee uur en gingen we naar huis.
De eerste stage week bij AMOCSA zit er alweer op en die is me toch snel gegaan, ook al voelden de dagen wel lang omdat je best veel niks doet.

Maandag beginnen bij HEODRA, het ziekenhuis die vanaf het begin af aan al mijn voorkeur heeft, ben benieuwd of het net zo leuk is als ik ervan verwacht.
Maandag krijgen we te horen op welke afdeling we gaan beginnen en op welken we gaan meelopen.
Ik heb er zin in!
wat ook heel fijn is, is dat ik mijn huis uit stap, de straat uit loop, over steek en dan ben ik er al.
Hij zit super dichtbij en ik hoef niet lang de markt met irritante fluitende en roepende mannen, ook een redelijk voordeel!
Ik laat jullie volgende week natuurlijk weer weten hoe het ging in HEODRA.
verder heb ik niet veel meer te vertellen.
Straks mijn jasjes en hempjes voor het ziekenhuis maar even in de was doen en verder lekker rustig aan.
Het boek uit mama's pakket lezen, CSI en andere films kijken en dan maar lekker op tijd naar bed.
Ben zo moe dat ik er hoofdpijn van heb!
Maar goed, het is ook niet niks om vijf dagen per week om kwart voor zes op te staan en heel druk bezig te zijn of juist heel de dag stil te zitten.
geloof me, van heel de dag stil zitten word je veel sneller moe dan bezig zijn.

Nou, ik ga nog even wat foto's van de keizersnee erbij uploaden en dan zit het verslag voor deze week er alweer op!
Als ik elke week nog een verslag schrijf, komen er nog maar tien..
Niet veel.. Het gaat echt snel voorbij joh.
Nog elf weken, maar die laatste week zit in lekker op Corn Island dus dat verslag schrijf ik pas weer als ik thuis ben, in mijn eigen kamertje in Nederland.

Tot snel, ik hoop dat het weer leuk was om te lezen.
Als het saai begint te worden hoor ik het graag, dan schrijf ik wel geen verslagen meer.
Nee, dat meen ik niet, dan schrijf ik ze lekker voor mezelf zodat ik niet vergeet wat ik hier allemaal wel niet mee maak!
het is zo veel dat ik waarschijnlijk de helft vergeet..
Nu ga ik echt stoppen.
Tot snel, en ik moet zeggen dat ik Nederland best een beetje begin te missen.
Daaaaag.
xxxxxxx