7 weken voorbij, nog 10 te gaan.

Lieve mensen die dit lezen,
Ik heb niet enorm veel te vertellen omdat ik van de week ook al een enorm lang verhaal erop had gezet, maar ik verveelde me op deze zondag middag/avond..
Is 5 uur nog middag of is het dan al avond?
Ik denk dat ik het ga rekenen als avond, want het word ik al schemerig en mijn avond eindigt om 9 uur want dan lig ik vaak al te slapen.
Mijn beloofte in het vorige verslag was dat ik jullie nog zou vertellen over welke afdeling ik uiteindelijk heb gekozen.
Volgens mij weet iedereen die dit leest het al, maar goed.
Voor het vervolg mijn mijn verhaal hier zo is het mooier om er nog weer over te vertellen.
Stel je voor dat een onbekend iemand dit leest en nieuwsgierig is naar wat ik heb gekozen, en het dan niet weet!
Dat zou lullig zijn..
Okee, ik heb er dus uiteindelijk voor gekozen om naar de kinderafdeling te gaan, samen met Anne.
We liepen daar vrijdag mee en het voelde eigenlijk wel heel goed.
Ik kan er ook enorm veel gaan leren, je hebt namelijk verschillende afdelingen; brandwonden, longen, diarree, infectie, chirurgie en intensive care.
Ik liep met iemand mee die vooral op de intensive care bezig was.
Daar lag een meisje met water in haar longen, volgens mij was ze bijna verdronken, en een jongetje die een hersenvliesontsteking had.
Best heftig om te zien, vooral hoe overstuur de ouders waren!
Verder voelde het dus goed op de afdeling en ik vind het heel leuk dat het morgen nu helemaal echt gaat beginnen.
Want het is wel al echt begonnen, maar morgen gaan de negen weken op de kinderafdeling in en dat is nog echter!

Verder voel ik me heel goed, maar ik weet eigenlijk weer niet zo goed hoe ik me voel.
Ze hadden al gewaarschuwd dat je op ongeveer de helft van de periode weer een beetje een down moment kon krijgen..
Ik weet niet of dat het is maar ik moet eerlijk zeggen dat ik Nederland wel echt een beetje begin te missen.
Ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe leuk ik het hier vind, want dat vind ik echt!!!
Maar toch.
Het is al bijna twee maanden geleden dat ik iedereen in het echt heb gesproken..
Skype is leuk maar het voelt toch anders.
Net als mijn gezin, ze zorgen zo goed voor me en ik heb het echt heel erg leuk, maar toch wil ik af en toe gewoon even echt thuis zijn.
Met mijn eigen bed en een woonkamer met banken en geen schommelstoelen..
Misschien komt het wel door gisteren, toen had ik echt een vreselijke dag.
Ik sliep echt enorm slecht en werd heel vroeg wakker.
Ik werd eindelijk een beetje vrolijk toen ik aan het skypen was met Mars, hij liet mijn kamer even zien en we hebben samen TV gekeken!
Haha, ja dat was echt lachen.
Tot mijn laptop uitviel en niet meer aan wou.
Ik raakte echt helemaal in paniek, als mijn laptop het niet meer doet zou ik niks meer hebben om me mee te vermaken als we niks doen met de groep of geen stage hebben...
Mijn Ipod al gestolen en dan mijn laptop kapot.
Helemaal in de stress was ik, niet normaal.
Uiteindelijk laten afkoelen en toen weer geprobeerd op te starten.
Duurde een half uur maar toen kon ik eindelijk naar mama skypen om te zien wat ik moest doen.
Ook nog zitten huilen voor skype omdat ik het even niet meer zag zitten, laten we het bij die ene keer houden, maar uiteindelijk lijkt het opgelost te zijn en doet mijn laptop het weer.
Ik snap er trouwens niks van, in verslagen vertel ik hele verhalen over hoe ik me voel maar thuis moet mama zo'n beetje de gevoelen uit me trekken..
Misschien verander ik wel doordat ik hier ben en hang ik straks thuis ook hele gevoelens verhalen op!
Haha, dat zou op zich handig zijn.. zolang het maar niet te ver gaat.
Maar goed.
Het punt is dus dat ik nu wel een beetje begin te merken dat ik iedereen al heel lang niet heb gezien en dat voelt af en toe best vervelend.

maaaaaaar.
er staat mij, na stage, nog een hele leuke week te wachten.
nog 62 volledige dagen en dan ga ik heeeeerlijk bruin worden op Corn Island!
Super veel zin in.
Ik ben echt zo benieuwd of het net zo mooi is als dat iedereen zegt..
Heb nog maar van één iemand gehoord dat het niet zo zou zijn, verder alleen maar hele positieve reacties.
Vraag me ook af hoe bruin ik thuis kom..
Als ik echt enorm bruin word doe ik een korte broek aan in het vliegtuig zodat iedereen het kan zien!
Maar dan moet mama wel mijn skipak mee nemen naar Schiphol anders overleef ik het niet denk ik.
Het is hier nog steeds minstens 35 graden, dan zit ik straks ineens in -10.. dat zal wel even vies tegen vallen denk ik!
Verder heb ik eigenlijk ook niet veel meer te vertellen.
ja, iedereen vraagt naar de jongens hier maar dat is ook niet erg bijzonder.
heb drie week geleden een stalker gehad wat ik enorm creepy vond maar dat was over nadat Denise riep; ze heeft een vriendje in Nederland.
Hij boos, maar wel weg.
Leugentje om bestwil noem je dat!
De jongens hier zijn niet enorm bijzonder, maar ik moet toegeven dat er af en toe wel een op straat zie waar ik me even een keer extra voor omdraai.

Heb vandaag trouwens best vreemd geluncht.
Kreeg kronkel pasta, met champignon soep en een soort gebakken banaan.
Bleek dat normaal gesproken de pasta in de soep moet hier..
Ik proberen en het smaakte best wel.. ook al ben ik er nog een beetje vol en misselijk van en moet ik over een uur ongeveer avond eten..
Hoop maar niet dat het zoals vaak de resten van de lunch zijn..
Ik lust trouwens absoluut geen champignon maar de soep is best te doen, ook al heb ik toch net iets liever de cup a soup.

Nou tot volgende week maar weer, via het scherm en tot over 10 weken in het echt!
Stiekem kijk ik er best een beetje naar uit.
Liefs en xxxxxxxx